ขออภัยถ้าโพสคลาดเคลื่อนผิดจากความเป็นจริง แบบคนละม้วนเลย

ขออภัยถ้าโพสคลาดเคลื่อนผิดจากความเป็นจริง แบบคนละม้วนเลย

 ผมน่าจะเคยไปยืนดูที่หน้าร้านนี้ ประมาณปี60บวกลบนิดหน่อย เพราะสะดุดตาที่ร้านสภาพใหม่ เภสัชยังสาวๆ(สวยด้วย) ร้านอยู่ฝั่งตรงข้ามค่ายทหหาร แต่ฝั่งอู่ กะวัดชื่อดัง (ตอนนั้นยังไม่มีบีทีเอส)ยังชื่นชม น้องไฟแรง มีฐานะ เปิดร้านทำเลดี ด้วย เค้าเตอร์ยาหันไปทาง ม.เกษตร ถ้ามาจากม.เกษตร จะอยู่ซ้ายมือ ฟุตบาต หน้าร้านกว้าง(ตอนนั้นนะ).ไม่รู้ใช่ร้านเดียวกันปะ

สมัยผมจบ มีแต่ค่ารถเมล์ กะค่าหอเดือนสุดท้าย 😂😂😂 ยังไม่มีปัญญาแม้แต่จะซื้อแค่ถาดนับเม็ดยา😭😭

น่าเสียดายที่เซ้ง กะงานและอนาคต มันเสถียร และไม่วุ่นวาย ไม่ต้องดิ้นรนมาก

ถ้าจะต่อยอดหรือหาไรใหม่ๆในชีวิต หนีความจำเจ ก้อเปิดสาขา หรือ สร้างแบรนด์ของตัวเองผลิตเองในสายเภสัชกรรม ก้อไปอบรมหรือเรียนเพิ่มเติมในสายการผลิต หรืออื่นๆ 

เข้าใจว่าไปเรียนหมอโครงการดึกดำบรรพ์(มีมาตั้งแต่ผมจบไม่นาน)ของม.ชื่อKแถวเมืองอกแตก เหนือตอนล่าง 

ต้องนับ1อีกหลายรอบ กว่าจะจะจบเฟลโล่ ที่นับว่าเริ่มต้นเสถียร ถ้าจบแค่หมอทั่วไป หรือแพทยประจำบ้าน ถือว่ายังไม่ไปไหนไกล

แต่คนชอบคงไม่เหนื่อย ถ้ามองแค่ตัวเรานะ ไม่มองชีวิตครอบครัว ชีวิตคู่ ถ้ารวมเข้าไปด่วย มันจะไม่เสถียรง่ายในชีวิตคู่และครอบครัว ถ้าแฟนก้อเป็นหมอ ด่วย หืม.เรื่องงานดีแน่ เรื่องครอบครัว ไม่แน่นัก แต่คนชอบคงผ่านไปได้สบาย ..ส่วนตัวกลัวเหนื่อยไม่ชอบดิ้นมาก เคยสอบติดหมอของม.ทางใต้ ไปสอบตอนปิดเทอมปี1 ตามกระแสเพือ่นๆดูหนังสือเดือนเดียว(เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีในการเฮตามเพื่อน))ในรุ่นได้21คนเราสละสิทธิ เพราะไม่ได้ชอบหมอ และไม่อยากกลับไปเรียนปี1ใหม่ รวมทั้งอนาคตยีงต้องเหนื่อยอีกมาก..

มาพูดคุย เพร่าะชื่นชม และเสียดาย แต่ฟ้าคงลิขิตไว้แล้ว