เรื่องทำเล เรื่องหาของเข้าร้าน เรื่องการจัดวางร้าน..อันนี้ ไม่ต้องแนะนำ 

เรื่องหาเภสัช หอกข้างแคร่(ถ้าคิดในแง่จขรย.บางคน เหมือนเปิดโรงบาล หาหมอประจำโรงบาลคือหอกข้างแคร่😱)ความจริงไม่ใช่ แม้ไม่ใช่กฏหมายบังคับ เภสัชคือจุดสำคัญของร้าน แต่คิดแบบไทยๆมาเป็นเกินกึ่งศตวรรษ เภสัชแค่มีตามกฏหมาย ชั้นก้อขายยาได้😱😱 ...ยุค10Gคงยังคิดแบบนี้ 

เอาแบบมตฐ .ไม่สสใครตกยุค เพราะกฏหมายค้ำคอ 

จะเปิดร้าน ก่อนเปิด หาเภสัชก่อน 

1.ตกลงทำสัญญา จ่ายเงินทองล้อกตัวไว้ก่อน ตามตกลง แม้ยังไม่มีร้าน(ภาระต้นทุน) 

2.มีที่พัก ที่ไม่ใช่ในร้าน ที่ปลอดภัยไม่ว่า เพศไหนมาพัก และบริการซักรีด (เพื่อสะดวก เพราะจขรย.ย่อมรู้ดีว่ามีตรงไหนรับซักรีด หรือที่บ้านมีลูกจ้างที่ทำงานบ้านแบบนี้อยู่แล้ว) ข้อนี้ยากกว่าข่อ1 แต่เภสัชจะมะดวกในการตัดสินใจมาร่วมงาน เพราะไม่ต้องกัังลเรื่องพื้นฐานชีวิตประจำวัน ส่วนเรื่องค่าน้ำไฟ ค่าไวไฟ เภสัชจ่ายเอได้ ถ้าแยกที่พักเป็นสัดส่วน ว่าบ้านหลังนี้เภสัชอยู่ เองก้อ3 เคลียเอง อันนี้ ง่าย แต่เจ้าขอร้านคงยากมนมที่ากๆหรือไม่ได้เลย แต่จุดนี้ จะทำให้หาเภสัชง่ายที่จะมาร่วมงาน นอกจากผลตอบแทน 

  ่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่3.จขรย และผู้ช่วย จขรย. รู้หน้าที่ของตัวเอง ไม่ก้าวก่าย หรือปาดหน้า หรือให้ท้ายผู้ช่วย ในการทำานหน้าร้าน เกินหน้าที่ เช่น แนะนำยา บอกลูกค้าว่ายทตัวนี้ดี กว่าตัวที่เภสัชแนะนำต่ หน้าเภสัช  หรือ มาบอกเภสัชให้ใช้ยาตัวนี้  อันนี้ผู้ช่วยหรื อ คณบดีของคณะเภสัช กันแน่😆😆😆  

เชื่อว่า ไม่มีจขรย.เห็นด้วย แต่ถ้าใครเห็นด้วยและทำตาม งานร้านของท่านไปโลดราบรื่น เภสัชคงอยูู่กะร้านยันลูกบวช😃😃😃